Είναι το Milky Way η καλύτερη ελληνική σειρά όλων των εποχών;
Σίγουρα δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει. Για μένα ωστόσο, είναι η σειρά που με έκανε να ξανά κάτσω μπροστά από την τηλεόραση και να περιμένω με ανυπομονησία τη στιγμή που θα ξεκινήσει. (Προσοχή: το κείμενο περιέχει spoilers)
Εικόνες που σου ταξιδεύουν το μυαλό
Τον Βασίλη Κεκάτο, σκηνοθέτη και σεναριογράφο του Milky Way, δεν τον γνώριζα πριν τη συγκεκριμένη σειρά. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο, παρακολουθώ φυσικά κάποιες ταινίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω ελάχιστη επαφή με τις ελληνικές παραγωγές . Ψάχνοντας λοιπόν για εκείνον μετά το πρώτο επεισόδιο της σειράς, ανακάλυψα ότι έχει βραβευθεί με το Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, για την ελληνογαλλική ταινία μικρού μήκους “Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς”, την οποία σκηνοθέτησε και συνέγραψε. Δεν χρειαζόταν βέβαια αυτό το βραβείο για να ερωτευτώ στη συνέχεια την αριστουργηματική του σκηνοθεσία και την τόσο ποιητική και κινηματογραφική αισθητική που χαρακτηρίζει το Milky Way. Κάπου εδώ να δώσω συγχαρητήρια και τον απόλυτο σεβασμό μου στον Γιώργο Βαλσαμή, ο οποίος υπογράφει τη διεύθυνση φωτογραφίας και έχει κάνει ε-ξαι-ρε-τι-κή δουλειά. Ειλικρινά πιστεύω ότι η σειρά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μεγάλες παραγωγές του εξωτερικού και τολμώ να πω ότι σε πολλές περιπτώσεις, τις ξεπερνάει κατά πολύ σε ποιότητα.
Η ελληνική κοινωνία του σήμερα
Πέρα όμως από το σκηνοθετικό κομμάτι, σημασία έχουν κυρίως τα θέματα που θίγει η σειρά, τα οποία εν έτει 2023 θεωρούνται ακόμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Θέματα όπως η ομοφοβία, ο σεξισμός, η πατριαρχία, η θρησκοληψία, το revenge porn και άλλα. Το να είσαι 17 ετών και να μένεις έγκυος, μεγαλώνοντας σε μία θρησκόληπτη οικογένεια, η οποία κατοικεί σε μία κλειστή κοινωνία μίας μικρής επαρχιακής πόλης, το λες και εφιαλτικό σενάριο. Η το να είσαι ένα queer gay αγόρι της ίδιας ηλικίας, που αναγκάζεσαι να μετακομίσεις σε αυτή τη μικρή πόλη, και να ζήσεις με τον παλαιών αρχών πατέρα σου, μη έχοντας ουσιαστικά άλλη επιλογή. Η σειρά παρουσιάζει με ένα μοναδικό τρόπο τις ανησυχίες της σημερινής νεολαίας, τη συμπεριφορά τους και την ιδιαίτερη γλώσσα που χρησιμοποιούν για να εκφραστούν. Μία σύγχρονη σειρά, που αναδεικνύει τα προβλήματα της εποχής που ζούμε, και όχι μίας Ελλάδας της δεκαετίας του 50 και του 60, όπως έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια με όλα αυτά τα σίριαλ εποχής που παίζουν στις prime time ζώνες της ελληνικής τηλεόρασης. Μπορεί μεν κάποια να είναι εξαιρετικά, αλλά για μένα το θέμα είναι τί προσφέρουν ουσιαστικά, πέρα από τη διασκέδαση.
Αρνητές της πραγματικότητας, αυτή η μάστιγα
Όπως είναι λογικό, η σειρά έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, γιατί κάποιοι ακόμα αρνούνται να δουν την πραγματικότητα δίπλα τους, ή γιατί θεωρούν ότι κάποια θέματα δεν πρέπει να θίγονται σε πανελλαδική εμβέλεια. Ο Έλληνας αρνείται να δεχτεί ότι κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός της, ακόμα και ένα κορίτσι 17 ετών. Αρνείται να δει δύο άντρες να κάνουν σεξ, ή μία θρησκόληπτη γυναίκα να αυνανίζεται γιατί ο άντρας της δεν μπορεί ή δεν θέλει να την ικανοποιήσει σεξουαλικά. Καταστάσεις που υπάρχουν παντού δίπλα μας, αλλά τις αποκρύπτουμε συστηματικά, κλείνοντας πολλές φορές τα μάτια στις επιπτώσεις που μπορεί να επέλθουν από την άγνοια και την άρνηση μας να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτά τα θέματα. Οσον αφορά κάποιες κραυγές ιερέων και ακροδεξιών πολιτικών που υπήρξαν, δεν θα ασχοληθώ καν, γιατί διαφωνούμε στη βάση αυτών των θεμάτων.
Σεξουαλική αγωγή και άλλα όνειρα θερινής νυκτός
Σε διάφορες συζητήσεις που έχω κάνει κατά καιρούς, πολλές φορές έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στη τελική όλα είναι θέμα παιδείας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή. Σε αυτή τη χώρα δεν έχει ασχοληθεί κανείς σοβαρά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων, την ίδια στιγμή που η σεξουαλική κακοποίηση αυξάνεται, οι εκτρώσεις το ίδιο και θέματα όπως η αντισύλληψη, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, του σεβασμού της επιθυμίας του άλλου και άλλα παρόμοια, γίνονται αποτελέσματα αναζητήσεων στο ίντερνετ, όπου η ενημέρωση πολλές φορές είναι λανθασμένη και παραπλανητική. Πολλοί γονείς αντιδρούν όποτε προκύπτει το θέμα της ένταξης της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία και φυσικά η εκκλησία έρχεται να σιγοντάρει κάθε φορά που κάποια κυβέρνηση μπαίνει στη διαδικασία να το προχωρήσει. Κάπως έτσι, εν έτει 2023 είμαστε ακόμα στο “ότι τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός” και όλα καλά.
Αντέχουμε τελικά τη διαφορετικότητα;
Ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, ο οποίος υποδύεται τον Τζο, δήλωσε σε μία συνέντευξη του τα εξής: «Ως gay αγόρι με εμφανή θηλυπρέπεια -από μικρός ήμουν αρκετά θηλυπρεπής και δεν το έκρυβα- υπήρχε μεγάλο θέμα γιατί θα έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο που περπατάω, που μιλάω, έπρεπε να «συμμορφωθώ», να υπάρχω με έναν τρόπο που ήταν αρεστός σε κάποιους. Όταν ήμουν μικρός θεωρούσα ότι μάλλον είμαι χαλασμένος, ότι κάτι πάει λάθος με μένα».
Και καταλήγει με μία προτροπή που για εμένα είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει μέσα σε αυτή την καταπίεση:
«Οι γονείς να ακούνε τα παιδιά τους. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να τα βάλουμε στον “ίσιο δρόμο”. Όλες οι σεξουαλικότητες δεν έχουν τίποτα κακό. Δεν κινδυνεύει κανείς. Όλα έχουν τη δική τους ομορφιά»
Όταν κάτι δεν μάς αρέσει και δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε, μπορούμε απλά να το αποδεχθούμε και να προχωρήσουμε. Δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια και αυτό είναι υπέροχο.
Δεν ξέρω τελικά αν το Milky Way είναι η καλύτερη ελληνική σειρά όλων των εποχών, αυτό που μας διδάσκει ωστόσο, είναι ότι με περισσότερη αγάπη και περισσότερη ενσυναίσθηση, η ζωή όλων μας θα γίνει ομορφότερη. Να αποδέχεστε το παιδί σας και τον διπλανό σας λοιπόν, όσο διαφορετικός και αν είναι.
Για οποιοδήποτε σχόλιο ή διαφωνία, μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε τη φόρμα επικοινωνίας κάτω από το άρθρο, ή να επικοινωνήσετε μαζί μου σε κάποιο από τα social media παρακάτω.