Πώς το πρώτο cd που αγόρασες σε επηρεάζει 22 χρόνια μετά;

Ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό Σαββάτου πίσω στο μακρινό 2002. Ο Γιάννης αν και είχε δυσκολευτεί να ξυπνήσει νωρίς, ειδικά από τη στιγμή που δεν είχε σχολείο, ήταν χαρούμενος γιατί θα κατέβαινε στη Μυτιλήνη για βόλτα και ψώνια. Στη διαδρομή για την πόλη και ενώ καθόταν στο πίσω κάθισμα, (γιατί ως γνωστόν μπροστά καθόταν πάντα ο μεγάλος του αδερφός ο Παναγιώτης), το μόνο που σκεφτόταν ήταν αν θα κατάφερνε να βρει κάποιο cd από τη μουσική που είχε αρχίσει να ακούει πρόσφατα. Δεν ήταν πολύ γνωστό είδος μουσικής, λεγόταν hip-hop και στο χωριό δεν άκουγε κανένας άλλος, εκτός από τον αδερφό του φυσικά που ήταν και εκείνος που του το είχε μάθει. Τα πρώτα του ακούσματα ήταν σε μία κασέτα, που στο πίσω μέρος τού είχε γράψει ο Παναγιώτης τους τίτλους των τραγουδιών. Τα συγκροτήματα που ήξερε και είχε ακούσει μέχρι στιγμής, ήταν οι Terror X Crew, οι Goin’ through και τα Ημισκούμπρια. Ο ενθουσιασμός του ήταν μεγάλος και ανυπομονούσε να ακούσει κι άλλα τραγούδια.

Έφτασαν στην πόλη και αφού πάρκαραν το αυτοκίνητο, βγήκανε στην Ερμού για να ξεκινήσει η μαμά Άννα τα ψώνια της. Της είχε ήδη πει ότι ήθελε να πάνε και σε ένα δισκάδικο, αλλά η μαμά το είχε αφήσει για το τέλος, για να κάνουν πρώτα τα “σημαντικά” ψώνια. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, οπότε ακολουθούσε από πίσω, χαζεύοντας τον κόσμο και τις βιτρίνες. Μετά από δύο ώρες περίπου, και αφού είχαν φάει από μία τυρόπιτα στο μαγαζάκι που πήγαιναν πάντα για τον πρωινό καφέ της μαμάς, βγήκανε στην προκυμαία και πήγανε στο “Βινύλιο”. Ο Γιάννης το είχε δει από το αυτοκίνητο το συγκεκριμένο δισκάδικο και τη μαμά τη βόλευε γιατί ήταν στο δρόμο τους για την επιστροφή στο πάρκινγκ. Όρμησε μέσα σαν να μην υπήρχε αύριο και άρχισε να ψάχνει στις θήκες με τα αμέτρητα cd, ελπίζοντας οτι θα βρει κάτι από ελληνικό hip-hop. Μετά από αρκετή ώρα και αφού ζήτησε βοήθεια από τον ψηλό τύπο που δούλευε στο μαγαζί, αποφάσισε ποιο cd ήθελε να αγοράσει. Λεγόταν “Hip-Hop ζωντανά 2001”, και ήταν και διπλό! Φώναξε τη μαμά για να πληρώσει και έφυγαν για το αυτοκίνητο όλοι μαζί. Έβαλαν τα ψώνια στο πορτ-παγκάζ και όταν η μαμά πήγε να κάνει μία τελευταία δουλειά, βρήκε την ευκαιρία και έδωσε το πρώτο από τα δύο cd στον αδερφό του για να το βάλει στο αυτοκίνητο να το ακούσουν.

Η μουσική ξεκίνησε και μετά από 2-3 τραγούδια το πρόσωπο του Γιάννη σκοτείνιασε. Ενώ ο ρυθμός τού άρεσε, οι στίχοι είχαν πάρα πολλές βρισιές μέσα, τις οποίες ο Γιάννης στα 12 του δεν μπορούσε καν να τις σκεφτεί, όχι να τις πει κιόλας. Εκείνη την ώρα είδε από μακριά τη μαμά να επιστρέφει και είπε στον Παναγιώτη να βγάλει γρήγορα το cd, για να μην ακούσει η μαμά τους στίχους. Την ώρα που ο αδερφός του το έβαζε πίσω στη θήκη, τού είπε να το κρατήσει κιόλας εκείνος, γιατί δεν το ήθελε πλέον.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Γιάννης δεν πτοήθηκε τελικά και στην εφηβεία του άκουγε ακόμα περισσότερο hip-hop. Πήρε πίσω το πρώτο του cd και αγόρασε πολλά ακόμα. Η μουσική αυτή διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του, ειδικά όταν άρχισε να ανακαλύπτει κομμάτια και καλλιτέχνες που έθιγαν κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Πίσω στο σήμερα και στην ηλικία των 33 πλέον, μία μέρα ο Γιάννης χάζευε στο Spotify για να αποφασίσει τί θα ακούσει,  όταν ξύπνησαν ξαφνικά οι παιδικές του αναμνήσεις. Το μάτι του έπεσε πάνω στο “Hip-hop ζωντανά 2001”. Είχε να το ακούσει πάρα πολλά χρόνια, σίγουρα μία δεκαετία, οπότε πάτησε κατ ευθείαν το play. Πέρασαν λίγα κομμάτια όταν συνειδητοποίησε ότι όχι απλά θυμόταν όλους τους στίχους απ’ έξω, αλλά θυμόταν ακόμα και τα λόγια που έλεγαν οι rappers ανάμεσα στα τραγούδια, γιατί ήταν ζωντανή ηχογράφηση. Παρ’ ότι είχαν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την τελευταία ακρόαση του δίσκου, οι αμέτρητες φορές που τον είχε ακούσει στην εφηβεία του, είχαν βοηθήσει στο να αποτυπώσει στον εγκέφαλο του οποιαδήποτε λέξη και αν έβγαινε από το ηχείο. Ακόμη και το παραμικρό “και”.

Ενώ η μουσική συνέχισε να παίζει, αναρωτήθηκε πόσα ακόμα τραγούδια από την εφηβεία του μπορεί να θυμόταν απ’ έξω. Πόσες επαναλήψεις των ίδιων ακουσμάτων χρειάζονταν τότε για να βγαίνουν τώρα ασυναίσθητα τα λόγια από τα χείλη του; Σε αυτό το σημείο πάτησε pause και έκανε διάφορους συνειρμούς στο μυαλό του. Το παράδειγμα της μουσικής τον έκανε να σκεφτεί όλα αυτά τα διδάγματα και τις πεποιθήσεις που άκουγε επαναλαμβανόμενα από μικρός. Στο σχολείο, στην εκκλησία, στην τηλεόραση, στο χωριό. Πόσα από αυτά τα είχε υιοθετήσει χωρίς τη θέληση του, μόνο και μόνο επειδή ήταν συνεχής ο βομβαρδισμός του εγκεφάλου του σε όλη του τη παιδική ηλικία; Πόσα είχαν αποτυπωθεί στο υποσυνείδητο του; Πόσα από αυτά είχε αποβάλει τελικά;

Η διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα είναι ένας μαραθώνιος με τερματισμό το θάνατο. Το πρώτο βήμα, είναι να καταλάβεις ότι ακόμα και αν θεωρούσες κάτι δεδομένο σε όλη σου τη ζωή, έχεις την επιλογή να το αμφισβητήσεις. Κάπως έτσι, το πάθος για τη ζωή παραμένει αναλλοίωτο μέσα σου. Μαθαίνεις καθημερινά, αλλάζεις, εξελίσσεσαι.